Een vreemde taal,
een vreemd land.
Hieraan heb ik voorgoed,
mijn hart verpand.
Een liefde zonder woorden,
zonder valse schijn.
Toch heeft het niet,
"voor altijd" mogen zijn.
Enkele maanden,
van intens geluk.
Waarom toch,
moest dit zo nodig stuk?
Tranen van pijn en verdriet,
steeds weer.
Nogmaals opnieuw beginnen,
ik kan het niet meer.
Alleen bleef ik achter,
en ik weet niet eens waarom.
Verliefd worden,
het is toch zo stom.
De vlinders in je buik,
laten je jezelf niet meer zijn.
Op het einde,
rest er je niets anders dan pijn.
kwikstaart: | Vrijdag, oktober 03, 2003 19:43 |
jah .....mooie beschrijving van liefde, maar soms is het toch ook fijn dat je zo gaat zweven van die vlinders in de buik? allez dat vind ik dan toch! maar jah die pijn......die zal er bijna altijd zijn! dikke zoen (kijk ook eens naar mijn gedichtjes?) | |
brinkieloontje: | Maandag, september 29, 2003 20:43 |
het is de harde waarheid.. maar heeeeeel soms loopt het nog wellus anders.. heeeel soms... xxx ILona | |
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 29 september 2003 | ||
Thema's: |