Marie.
Ik ken een heel mooi paard,
met de naam Marie
en steeds als ik haar zie denk ik:
die zwarte huid en staart
manen die golven op haar hals,
als dansten ze een Weense wals,
wat schitterend Marie.
Marie, Friezin in hart en nier,
geboren dicht bij Sneek,
zodat het er op leek,
dat ze er altijd blijven zou,
het Friese landschap immer trouw.
Marie, pracht van een dier.
Haar moeder, Anne was haar naam,
genoot al lang een grote faam,
omdat ze in haar draf nooit glee,
des winters voor de arrenslee.
Door het klappen met de hand,
kwam het tot de koop,
en Marie, er was geen hoop,
verliet het Friese land
en graast nu in een weide
zuidelijk van Leiden.
Aanvanklijk had ze veel verdriet:
’t Was Anne die ze miste.
Tot de boer besliste:
zonder makker kan ze niet.
Hij zocht een hengst voor haar.
Goddank, het klikte wonderbaar.
In de wei, ze zijn met drie
en grazen heel tevree.
De hengst voorop,
Marie volgt hem gedwee
en Anne-Marie, het veulen van die twee,
danst er om heen in jong galop.
Koos 1-9-2003
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2003 | ||
Thema's: |