Gewoon
Zag me neefje er nou maar uit als een mongool,
dan zou iedereen niet zo gek staan te kijken,
want dan zou hij al een beetje anders lijken,
want mijn neefje lijkt helemaal niet een mongool.
Zag mijn neefje er nou maar uit zoals hij is,
dan zou iedereen niet zo erg van hem schrikken,
ja, dan zou hij veel meer dingen kunnen flikken,
want dan zagen ze met die daar is wat mis.
Dus dat aardige en heel leuk kind,
doet zomaar de onbegrijpelijkste dingen,
schopt of spuugt of staat opeens keihard te zingen,
en ook ik weet nooit waardoor zoiets begint.
Nee, mijn neefje zijn tong is klein, zijn kin is schoon,
als hij rustig blijft, dan zie je niemand kijken,
en dan hoop ik dat we zomaar familie lijken,
en dan spelen we het spel van "heel gewoon".
Dit gedicht heb ik gemaakt voor school omdat het onderwerp verstandelijk gehandicapt was.