Straks begaat het lot zich in me, ben ik niet meer te redden
bel een, een, twee, want ik ben ziekelijk goed het schrijven
zit als witte lichaampjes in mijn bloed en verspreidt zich tot
in het puntje van mijn neus, nadrukkelijk eigenwijs overeind
Straks begaat het lot zich in me, ontpop ik tot de mooiste
vlinder, zal ik serenades zingen, de songteksten die ik schrijf
een paradijs voor sing-a-song writers met een langdurig block
ben de reddende engel van menig artiest met studiovrees
Straks begaat het lot zich in me, sta ik tussen eenheidsworst
artiesten in zomershows op wielen, we komen naar je toe deze
herfst, zie me stralen temidden van rookmachines, laserlichten
dat ben ik, die de show steelt alsof het eigenlijk zijn show is
Straks begaat het lot zich in me, word ik gewurgd door de geldings
drang die bezit neemt van mijn lijf tot in mijn tenen, ik ben de
eerste debutant die alle literaire prijzen wint, let op mijn woorden
want die worden legendarisch, leer passages uit je hoofd, modieus
Straks begaat het lot zich in me en ik ga met het lot mee, de reis
die we gaan maken van blubber tot ivoren torens, maken droom
tot mij want ik leef voor het ideaal dat als een wolk in de lucht
ontastbaar tot je in een vliegtuig zit, dus ik moet stijgen om te
bereiken wat me al jaren te doen staat, mijn energie, mijn kracht
creatieve brein, alles geef ik om dichter te zijn,
dichter bij dichter te zijn
dichter, dichter te zijn
dichter te zijn
dichter zijn
dichter
dicht
dit
~#~paulke~#~: | Zondag, september 21, 2003 13:22 |
heel erg mooi gemaakt vooral dat einde vind ik leuk gevonden ~#~paulke~#~ |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 september 2003 | ||
Thema's: |