Lieve Sophie,
Als ik jou berijdt
voel ik dat ik leef
Mijn adrenaline schiet omhoog
ik ril en ik beef
Maar een dubbel gevoel van fijn maar toch gevangen
doet mij steeds meer naar de vrijheid met jou verlangen
Galopperen door de bak.....
het blijft toch beperkt
Mijn gedachten dwalen af
zonder dat iemand het merkt
Uren galopperen in de brandende zon
drinken en zwemmen in een koele waterbron
Zonder teugels en een zadel
heerlijk ongeremd
Mijn armen wijdt, mijn benen om je lijf geklemd
Maar met wie moet ik nu vluchten
naar een paradijs in mijn gedachten
Van jou afscheid nemen
geeft mij slapeloze nachten
Wij samen......een team
al was het maar zo kort
En iedereen zegt maar......
dat dit er ook bij hoort
Woede en frustatie maakt al snel plaats voor verdriet
en iedere keer denk ik.......
is dit de laatste keer dat ik jou ziet?
Opgelucht voor jou
want je bent verlost uit je lijden
En een hele berg blijdschap................
OMDAT IK OP JOU HEB MOGEN RIJDEN!!!!!
liefs, crisje
slaap zacht lieve sophie.......x