Diep en onwetend
Mijn vastberaden handen
trillend gedrenkt
in een schaal
met onvervalste liefde
Ik schraap het gevoel
uit mijn hart
oneindig groot
bang dat ik verdwaal
Vastberaden
ga ik van start
met de warme klei
waarmee ik het doel
van dit kunstwerk
tart
Ik blus het einde
in een glimlach
verdoofd
vereeuwigd ben jij
Nimmer zul je waken
maar elke keer
als mijn ogen
je beeld strelen
zul je me diep
en onwetend
raken
Remco den Hartog
18 september 2003
Reacties op dit gedicht
| Reza: | Maandag, september 22, 2003 21:58 |
| remco, mijn woorden vinden geen expressie. mijn ogen zouden echter alles verraden . liefs x |
|
| jazzzz: | Zaterdag, september 20, 2003 12:30 |
| heel mooi! Liefs, |
|
| Margaritha: | Zaterdag, september 20, 2003 08:39 |
| mmmooiiiii | |
Over dit gedicht
| Auteur: Remco den Hartog | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2003 | ||
| Thema's: | ||