Denk je me te volgen in een bos zo vol met bomen dat het zwart is
Raak je me kwijt omdat ik dezelfde kleur heb aangenomen als het woud
Vlucht je net als ik de diepte van de rotsen in waar het scherp en hard is
Ren je met me mee tot je zeker weet wat je als wist dit gaat fout
Pak je dan mijn hand vast als de grond onder mijn voeten breekt
Trek je me weer naar boven als ik bungel boven het ravijn net voordat ik val
Geef je me dan een zoen met je volle lippen en een blik die erom smeekt
Kies je met mij de juiste weg terug naar licht of hij nu breed is of toch smal
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2003 | ||
Thema's: |