wolken van kinderen
ze spelen onder
een strak blauwe hemel
op een land
toen nog nevelvrij
een witte wolk vult zich
met zwarte vlammen
de rook blijft hangen
een deken van
donkere nevel valt
de hemel trekt dicht
een wolk wit van onschuld
kleurt langzaam zwart
snakkend naar adem
bang voor het witte licht
huilt het tranen met roet
de sporen van toen
die het wolkje nog kwellen
roet wat wordt begraven
in verrotte aarde
oude verborgen zaden
zullen ontkiemen
nieuwe witte wolken
verschijnen aan
de horizon
een wolk van
een witte pauw
wordt herboren
christa
michris: | Woensdag, september 10, 2003 22:38 |
Dank je, dank je wel lieve Christa, en het fotogedicht is fantastisch, mijn wereld wordt steeds warmer en bewoonbaarder.. Je levert een enorme bijdrage aan het genezen van mijn ziel. Nooit, zal ik dit meer vergeten. Veel liefs en een warme knuf...!! michris |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2003 | ||
Thema's: |