in de branding
ik wil rots zijn.
daar waar wit schuimende
golven aanschuiven,
druppelsgewijs
aan me voorbij schuiven,
me naamloos nawuiven.
de onmetelijke
stroom van oceaan
opkijkende
naar het verhevene,
het weinig levende.
ik wil rust zijn.
::: david troch :::
uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000