Met je lieve, mooie lach,
liep jij altijd door school heen.
Iedereen mocht jou,
en daarvan was ik er ZEKER een.
Ik heb zoveel van je gehouden,
maar iets geworden is het niet.
En het feit dat je er nu niet meer bent,
doet me veel pijn en verdriet!
Nog nooit zo gehuild,
om en verloren persoon.
Maar jij betekende zoveel voor me,
dat is niet gewoon!
Waarom jij nou, Patrick?
Waarom moest jij nou gaan?
Je was pas 16!
En je laat ons er nu alleen voor staan..
We missen je allemaal,
ik wou dat ik het je zeggen kon..
En nog even afscheid kon nemen,
voordat dit gezeik begon!
Lieverd, er is een plekte,
een speciaal plekje in mijn hart voor jou..
Omdat ik je nooit zal vergeten,
en voor altijd van je hou!
Rust in vrede, schat! Ik hou van je..
Mijn herinneringen aan jou zijn onvergetelijk,
En zal ze altijd met me meedragen!
Fabertjuh: | Maandag, november 10, 2003 18:11 |
Ik denk dat t over dezelfde persoon gaat als die bij mij in de klas heeft gezeten...tis echt een onvergetelijke jongen!! Nooit deed ie iemand kwaad! liefs |
|
Ice babeke: | Zaterdag, september 06, 2003 21:25 |
ik weet hoe het voelt , het doet pijn maar we mogen niet opgeven... mooi gedicht, hou uw herrineringen goed bij xxxx Ice babeke |
|