De engel is gevallen
De engel is gevallen
Zij was vergeten hoe te vliegen
Ik kan niets meer vragen, niet meer liegen
Ik weet niet meer hoe ik moet praten
Met de val van de engel, is mijn stem vervlogen
Zij ligt daar, moet ik haar zomaar laten?
Ik kan niets zeggen, alleen tranen in mijn ogen
Zij was mijn bescherming, mijn toeverlaat
Ik neem haar in mijn armen, streel haar zachte haren
Haar schoonheid, iets dat nooit vergaat
Zij onstervelijk, zij zal mijn geheimen bewaren
Mijn stem terug gegeven, ik zeg "ik hou van mijn leven"
Zij was vergeten hoe te vliegen
Ik kan niets meer vragen, niet meer liegen
Ik weet niet meer hoe ik moet praten
Met de val van de engel, is mijn stem vervlogen
Zij ligt daar, moet ik haar zomaar laten?
Ik kan niets zeggen, alleen tranen in mijn ogen
Zij was mijn bescherming, mijn toeverlaat
Ik neem haar in mijn armen, streel haar zachte haren
Haar schoonheid, iets dat nooit vergaat
Zij onstervelijk, zij zal mijn geheimen bewaren
Mijn stem terug gegeven, ik zeg "ik hou van mijn leven"
Reacties op dit gedicht
| moonshine21: | Vrijdag, september 05, 2003 21:36 |
| deze is heel erg mooi geschreven ben er stil van xx kim |
|
| promise: | Zaterdag, augustus 30, 2003 12:33 |
| en de engel zal opnieuw waken, maar was even net als ieder ander even uitgeput.. zocht steun bij jou en je hebt 'r met versterkende woorden weer geholpen .. mooi : "ik hou van mijn leven" 'de kracht ;o)" liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||