Het waaien van takken
maakt de blaadjes zingen
Een enkele vogel
zingt mee aan dit slotlied
De stilte valt..
alleen in het donker
Maar toch zoveel om me heen
.......
THIERRY : | Donderdag, augustus 21, 2003 01:57 |
Opnieuw gelezen... kort en diepzinnig... Je bent een diep meer vol mysterie Annetjuh ! En je puntjes op het einde beklemtonen dit nog meer. Wees gelukkig dat sommigen je proberen te begrijpen, hoe mysterieus je ook bent. ( Maar we vinden dat nu net zo aantrekkelijk...dat mysterie in jou ) En toch ben je op een ander vlak niet zo ingewikkeld...want je zoekt warmte, liefde en begrip net als wij... Het is een hele reis... Annetjuh...wellicht komen we je weer wat verder in |
|
boom: | Woensdag, augustus 20, 2003 23:59 |
mijn takken zijn nog steeds voor jou te bereiken. ik zal jou "blaadje" laten zingen en je gezang zal tot in de verte reiken. eens zing je dan echt je slotlied, het lied dat een eind maakte aan je verdriet. de stilte werd doorbroken, door een meisje die aan vreugde had geroken. zovelen om je heen in jou buurt, want jij bent diegene geworden die hun nu stuurt. liefs van de boom. |
|
Luuk: | Woensdag, augustus 20, 2003 21:58 |
Ik denk dat ik je wel begrijp... je voelt je vaak (erg) alleen, vooral in het donker, maar je weet dat je niet alleen bent. En je zult ook nooit alleen zijn. Probeer de stilte, vooral de stilte en rust van de natuur, als iets moois te zien. Er is al herrie genoeg in de wereld. Op zich hou ik helemaal niet van doodse stilte, maar toch kan het soms wel es fijn zijn. Laat de wind nog maar eens door je haren strelen... om tot innerlijke rust te kunnen komen... Lie |
|
THIERRY : | Woensdag, augustus 20, 2003 21:48 |
Kort en fijn ! Thijo |
|
THIERRY : | Woensdag, augustus 20, 2003 21:48 |
Kort en fijn ! Thijo |
|