te veel pijn voor een meisje, zo alleen
jouw hele leven lijkt zo uitzichtloos
haat zien in de ogen van iedereen
tranen lijken je ogen te verdrinken
de chaos hoopt zich op in jouw geest
jouw uitweg is daarom jezelf verminken
je polsen vurig rood en gevuld met bloed
’t resultaat van de pijn die je wilde verdrijven
de kans om dood te gaan hou je tegoed
zielig in een hoekje en zo vervuld met verdriet
antwoorden op je vragen lijk je niet te vinden
nog zoveel jaren liggen voor je in ’t verschiet
stemmen die maar praten en je blijven vermoeien
mensen zien je alleen maar als gek en niet als ziek
denken dat je deze fase wel vanzelf zal ontgroeien
ze sluiten jou ergens op waar je geen pijn zal voelen
zeggen dingen als:“dit is voor haar nu echt het beste”
waarom snappen ze niks van wat jij lijkt te bedoelen
maanden later en zoveel uren inmiddels verstreken
je hoofd is stil, je adem rustig, en je lichaam geheeld
maar alsnog lijkt een groot stuk van jou te ontbreken
het leven gaat door en mensen lopen voort
je probeert zo goed als het gaat te leven
maar altijd zullen ze je blijven zien als
“gestoord”
black sun: | Zaterdag, augustus 23, 2003 13:03 |
heel mooi geschreven meis! ik hoop dat degene voor wie hij is geschreven hier steun aan heeft! veel liefs: Linda |
|
darkmind: | Woensdag, augustus 20, 2003 17:15 |
het goede aan depressie is dat ze altijd eindigd tkomt allemaal op de ene of andere manier in orde mooi gedicht, mooi gebaar voor die persoon lieve groeten, Darkmind |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2003 | ||
Thema's: |