Een noordenwind guurst aan
witte vlokken, haastig gejaagd
op vijf van Beaufort, ijzig laag
over brikken van marteling…
Houten barakken kraken
reten verheffen het rottend hout
zelfs dampen van gekleumd asem
verstijven de lucht in ijskristallen…
Uitgemergelde gelen sterren
tergen bot aan bot de vunzige ontbering
verkrampt ineen, zonder enige vulling
slechts de eeuwige slaap, lijkt de verlosser…
De wonden van onderhuidse vreters
bedekt met gedrenkte urinelappen
zijn ontdaan van de netelige jeuk
iets ten goede doodgevroren…
De geur van de stille dood riekt niet
ontbinding opgevuld met ijzig vocht
slecht het blauw verraad de kille dood
verborgen onder ontkalkende nagels…
Ogen in holle kassen staren in niets
reflectieloos den hemel aanschouwend
zijn God de bevrijder heeft hem gehaald
de echte bevrijders waren net iets te ver…
Erna Muermans: | Donderdag, augustus 21, 2003 20:32 |
ik ben er niet geweest..;heb wel het boek gelezen... daar zijn geen woorden voor..;en toch mag dit niet verzwegen en zeker nooit vergeten ... liefs Erna |
|
Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 19, 2003 19:01 |
Ja, rillingen lopen langs m'n lijf! | |
Jacobs Ivan: | Dinsdag, augustus 19, 2003 12:25 |
graag gelezen ! | |
Boudaatje: | Dinsdag, augustus 19, 2003 10:44 |
Werd er stil van. Een mooie opdraaging aan al degene die dat hebben moeten meemaken,aan zij die er gestorven zijn maar ook zij die het overleefd hebben. Wat er in de oorlog gebeurt is moeten we niet vergeten, zoiets mag nooit meer gebeuren. Heel mooi gedicht, hard maar mooi.Hard als de waarheid. Liefs Boudaatje |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 augustus 2003 | ||
Thema's: |