Ruim 4 jaar vertoef ik in het buitenland,
verdere carriereplannen schuif ik aan de kant.
Maandenlang zat ik te piekeren en te denken,
nu heb ik beslist het roer om te zwenken.
Ik ben begonnen aan de laatste bladzijden van dit hoofdstuk in mijn
levensboek,
wachtend op het volgende avontuur, misschien staat het al om de hoek...
De gedachte aan de laatste keer van alles hier te doen,
te weten dat ik later erover zal spreken, beginnend met het woord "toen..."
Die gedachte ondervind ik met een gemengde gevoel,
ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Moeilijk gaat ook,
herinneringen gaan nooit op in rook.
Waar is de tijd, waar ik ´s nachts voor het raam op een stoel zat,
de eerste nacht alleen ver weg van mijn "Heimat".
Kijkend door het raam naar de maan,
mezelf vragend of iemand aan me denkt, ver weg hier vandaan.
Het wordt beslist niet makkelijk hier alles achter te laten,
maar het net vol herinneringen uit mijn roots heeft ondertussen grote gaten.
De voorbije jaren kan ik niet zomaar wegwissen,
maar ergens is het deel van mijn leven geworden, iets of iemand te steeds
moeten missen.
Tot nu was dat alles en iedereen waarmee ik ben groot geworden,
begin volgend jaar zullen dat herinneringen uit Bielefeld worden.
Elk afscheid, betekent ook een nieuw begin,
maar vooraleer ik hier wegga, schrijf ik in mijn boek de laatste zin.
Een paar maanden neem ik me de tijd,
dan wordt mijn vertek een feit.
Dan pik ik thuis de draad weer op en kan ik er weer voor gaan,
daar waar voor 4 jaar de tijd een beetje is blijven stilstaan...