Weet je
Je ontwapende gulle lach
Blies zo’n frisse lucht
Je schilderde op droge
Aarde een oase, en
Plantte het zaad van
Liefdesbomen die nu
Onze samenzijn zo
Sterk bekrachtigd
Het landschap tekent
De weg die wij hebben bewandeld
En onze geesten baden in
Rode watervallen met
Eronder liefste
De geur van bloemen die
Onze liefde van toen en
Nu benoemen
De wonden die wij dragen
Zijn achterhaald
Die zuiveren vanzelf
In een rustig deinen
Over het koele beekje
“mijn” liefje voor immer, dat weet je