In mijn lijf huist een man die ik niet kennen wil

hij schrijft hij schreeuwt hard zijn eigen wil

Vervloekt iedereeen die het maar horen wil

Hij is hij blijft hij gaat nooit weg

Omdat hij niet weggaat zal ik maar gaan

Treed buiten mijn lichaam en zie de ergernis

van menig mens naar hem

Hij die denkt dat hij het leven meester is

En dus speelt met uren als een leeuw met zijn prooi

Niet in de gaten heeft dat de vorst reeds is vervallen tot dooi

Tot hij uiteindelijk diep door het ijs zakt

Dan zal ik lachen en juichen en zingen

Ik zal dansen op zijn graf

En alle geplaatste bloemen

bruut verwijderen

De steen omvertrekken

met een hamer stukslaan

De brokstukken mee naar huis nemen

 er een hondenhok van bouwen

een hond aanschaffen die

asociaal en aggressief is

Het beest naar hem noemen:

´Pas op hier waakt: Han´