"Ben je het echt vergeten dat jaar?
Is het dan zomaar klaar?
Gaan we nu verder zonder elkaar?
Anne, weet je wel, dat voelt zwaar"
"Je eigen schuld, ik heb niets gedaan
Dit keer ben jij de verkeerde weg opgegaan
Leer je er zonder mij maar doorheen slaan
Want echt, ik zal niet langer naast je staan"
"Anne, sorry, wat ik deed was verkeerd
Ik heb van onze ruzies geleerd
Het spijt me dat ik hem ben gesmeerd
Dat ik me tegen me eigen fouten heb verweerd"
"Accepteer dan toch, ik kan je niet vergeven
Ik moet nu verder met mijn eigen leven
Ik ben je dankbaar, je hebt veel vriendschap gegeven
Maar toch ga ik je nu opgeven"
"Waarom? moet je me zo haten?
Want dat heb ik heus wel in de gaten"
"Nee, ik haat je niet
Ik hou alleen niet van je, je deed me verdriet"
*Zo ging ongeveer een gesprek met mijn "beste vriendin" Sorry femke, maar ik kan je echt niet vergeven, je hebt me leven verpest en dat laat ik niet nog een keer gebeuren*