Onvoorstelbaar keer op keer
Trap ik er weer in met grote voeten
Mooie praatjes en toch weer voor schut gaan
Een voordeel
na al die lange jaren doorprik ik ze binnen een dag
mijn reactie afgewogen en doordacht
Jarenlang heb ik gevochten
Voor een plaatsje in deze maatschappij
verdriet en tranen vergezelden mij daarbij
Een lichtpuntje was ver te zoeken en mijn einde was nabij
niemand die het zich aantrok
mijn ouders natuurlijk wel
die leden er nog meer onder dan ik
maar ik kon niet meer
mijn levenswater was op
Mijn restje kracht dat ik nog had
gebruikte ik om te ademen
Met de moed der wanhoop
waagde ik de laatate sprong
een sprong die mij het leven moest redden
bijna 11 maanden van mijn leven doorgebracht op een afdeling
Ik leefde weer, ik hoopte weer
en jij was er
een jaar verder
een opleiding verder, hooggeschoold nog wel
En weer loop ik tegen hetzelfde aan
je word voorgelogen en bedrogen
ze binden je aan zich
en trappen je de grond in
Mijn geloof in God is lang vervlogen
ook al loop ik zo nu en dan een kerk binnen
Ik steek kaarsjes op
niet ter Zijn glorie
maar voor de vele en de bijzonderen die ik verloren ben
Zijn ze nu engelen?
waken ze over over ons?
waken ze over mij?
De proef is niet voorbij
Ik ben gehard
Ik ben gesterkt
Ik ben hard
ik ben sterk
en niemand loopt nog over mij heen
Auteur: Prestimion | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2003 | ||
Thema's: |