Op de bank
Samen stilletjes op de bank
Tranen rollen langzaam naar beneden
Hun vochtig spoor achterlatend
Heb je steeds weggeduwd
Met mijn harde woorden
Maar heb je juist ontzettend nodig
Me kunnen nestelen
In jouw warme sterke armen
Wil me even heel klein voelen
Mogen huilen van mezelf
Een teder liefdevol gebaar
Je trekt me zachtjes tegen je aan
Tranen gedroogd door jouw vingers
Langzaam prevelende woorden komen los
Blozende wangen
Verschuilen zich achter de zilte druppels
Kruip dicht tegen je aan
Voelend jouw intense genegenheid
Luisterend naar ieder woord
Tot de stilte zich aankondigt
Zitten we samen stilletjes op de bank
Armen in een gestrengeld
Hoofd rustend op jouw schouder
Wetend dat jij er altijd voor mij zult zijn
kamminga: | Donderdag, juli 31, 2003 21:52 |
wat een mooi gedicht! het is heel fijn als je alles aan je vriend of vriendin kunt vertellen! | |
Auteur: meiske | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
Thema's: |