Je hebt de deur gesloten
En loopt langzaam op mij toe
Ik lees je ogen
Weet, je voelt hetzelfde
Maar ook alleen niet hoe
Je ogen zijn betraand
Wanneer je fluistert in mijn oor
“De zon is aan het onder gaan
Zal spoedig doven in de zee
En als er ook maar een kans
Hoe klein dan ook
Zou bestaan
Dat hij weer op zou komen
Zouden we in elkaars armen daar op wachten
Vervuld van een hoop zo groot
Dat zijn stralen dan voorgoed zijn
Althans, tot aan de dood
Maar ik voel dat het niet meer zal geschieden”
Hoe ik het ook haat, ik voel het ook
“Toch houd ik nog zo afschuwelijk veel van je
Maar wij, wij hebben ons niets meer te bieden.”
Galmend sterven haar woorden weg
In het kolken van de zee
Nog een maal kijkt ze om
En wijselijk loopt ze weg van mij
Haar rug ook naar de zon gekeerd
De vloed komt op, ik weet het
Maar heb niet genoeg geleerd
Van al die keren hier
Verbitterd blijf ik liggen
Kijken hoe de zon
Wordt verzwolgen door de zilte zee
Tot dat deze nu ook mij halen zal
| xavion: | Woensdag, juli 30, 2003 13:13 |
| Prachtig! XaVioN... |
|
| ~Marina~: | Dinsdag, juli 29, 2003 19:36 |
| A lonely soul An ocean soul... |
|
| Hannelore Geebels: | Dinsdag, juli 29, 2003 18:43 |
| Prachtig, je ziet het beeld zo voor je!!!Groetjes |
|
| Auteur: ocean soul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||