Nee, nee sterven doe ik
niet nog een keer
je dode lichaam maakt me radeloos
als een zombie wandel ik verder
door de duistere grotten
Is er geen gat geen kiertje
tevinden bij de dikke muren
van staal waar het zonlicht
amper doorheen kan breken
Nee, nee sterven doe ik
niet nog een keer
heb verscheidene massagraven gefotografeerd
met opgehoopte vuilniszakken
en een afschuwelijke stank
Hoe moet ik toch het leed
beschrijven wat ik als journalist
regelmatig mee zag
Geen woord kan zeggen
wat ik heb gezien
ook al betoveren violen
mijn gemoed
Eenmaal sterven mijn lief
eenmaal sterven is genoeg
friedel: | Maandag, juli 28, 2003 18:57 |
bij dit gedicht krijg ik echt van die vreemde kriebels in m'n buik... en nieuwe inspiratie. je bent een topschrijver, al doet me dat verdriet in je gedichten me echt pijn. |
|
bunnie: | Maandag, juli 28, 2003 08:39 |
wow echt prachtig een schitterend gedicht veel liefs bun |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2003 | ||
Thema's: |