Trillend
twee handen koud
dragen moeizaam
mijn gebogen hoofd
verward en versteend
benauwd
Zware emoties
door tranen gedragen
laten het moment
in een zwijgende rust
vertragen
Met afgestompt gevoel
kijkend naar je graf
een wazige blik
onderkend verdriet
onze breuk
en de ondraaglijke stilte
lijkt mijn grootste straf
Ik voel een dreunend hart
zucht doffe slagen
onder de grijze hemel
in een ijzige kilte
lijkt alles te vervagen
Juist helder in zicht
een plaats bewust
de plaats onbeantwoord
de plaats van pijn
de plaats van vragen
een plaats van rust
Helder in zicht
de plaats
waar mijn broer
in vrede
ligt
Helder in zicht
pijnlijk bewust
van de plaats
waar het vragen
onbeantwoord
in stilte
rust
Remco den Hartog
26 juli 2003
Erna Muermans: | Zaterdag, juli 26, 2003 19:16 |
een prachtige weergave van je gevoel... het gedicht verloopt ook telkens mooi vooral de drie eerst strofen...met contradictie in einde van strofe naar begin van de volgende...de vijfde strofe...is mooi van gevoel..;maar stroeft wat bij het lezen..;teveel plaats...en keert terug in de twee volgende strofen... een pluim voor dit gedicht... sterkte Erna |
|
Auteur: Remco den Hartog | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 26 juli 2003 | ||
Thema's: |