Rouwen
Herstellen van de rouw
is als ontwaken
uit een lange winterslaap,
de warmte van de zon voelen,
de wind in de bomen horen ruisen,
het zachte gegons van de bijen horen,
de vogels horen zingen,
de geur van de bloemen ruiken,
Het zout van mijn tranen voelen,
mijn zintuigen strelen door
de schoonheid van de natuur
de stilte ervaren binnen in mij
als haven van de pijn.
(Rouwen bij de thema's zou niet overbodig zijn)
Reacties op dit gedicht
| Bas Otten: | Zondag, juli 20, 2003 22:40 |
| Lieve Maaike, mooi gedicht zit weer van alles in ik haal er tenminste een hoop uit. veel liefs kus Bas |
|
| Hans Winter: | Zondag, juli 20, 2003 20:56 |
| gemis wordt stil genoeg van stem om verlangen weer een kans tot bloei te brengen. groetje, hans |
|
| snottebel: | Zondag, juli 20, 2003 18:36 |
| Rouwen is niet altijd even gemakkelijk... Mooi geschreven Maaike... Sterkte |
|
| neversmile: | Zondag, juli 20, 2003 13:30 |
| nee, rouwen moet erbij en bedanken oko cker!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: °~Maaike~° | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||