Aristarchisch logboek
anno 13633
“De opgezwollen oude rode reus,
die in alle uithoeken van de kosmos te zien was,
kreeg geen waterstof meer toegediend.”
***********
Kijkend hoe de executie verloopt
door een rond vensterglas
die U in hun vermogen verzwelgen
en ik, ik kijk toe, machteloos.
Gedisfragmenteerd zijn mijn herinneringen;
die kleine sproeten spotten op de Paxifische rug beschilderd blauw
waar borsten zichtbaar worden
als een Aklantische vulkaan
die equinoctiale heupen vertonen.
de Portalgese glimlach op uw aangezicht
als twee honden, één van de Caraybiën
en de ander uit het Xandjinavisch gebied,
aan een oude laars uit de Yadriaktische zee
knagen in een goudkleurige Atlastische woestijn
maar sterker is de herinnering aan
de vruchtbaarheid van kleurrijke lippen
waar vitale bronnen rezen
iedere dag van de Xalische kalender
en ons voedden met mineralen en calorieën.
**************
Als volwassenen die gedwongen zijn
het ouderlijk huis te verlaten
reciteren we afscheidsliederen
zacht en teder;
oh lieve Gaea,
welke fouten zijn er begaan?
we hebben niet gekozen
voor het verzwakt achterlaten
van onze moeder die kosmische winden
niet kan weerstaan.
Universele Andromedarische fungeren
bracht de aarde een vierde maan
net zo groot als de eerste
die duizenden jaren hiervoor
in slowmotion in drieën splitste
toen Xale-Bop haar te lijf ging
bezorgend een vuurregen op aarde.
Volkeren vluchtten in de wateren
en bleven daar eeuwenlang.
Flash 2 van het verleden;
evoluerende gedaantes
van getroffen volkeren in
gevallen metropolen
onder medjiterrane wateren
door aardverschuivingen
vervuilden de zeeën met
oorlogsbloed van chemische wapens.
Flash 3 van het verleden;
Aardse regeneratie was niet mogelijk.
Alle bedreigde levensvormen
Waren uit gestorven
De enige dieren die overbleven
zijn carnivoren geworden
een laatste kannibalistische
wereldfase was aangebroken.
Flash 4 van het verleden;
sinds de flora uitstierf
en elektronische fotosynthese
hun werk overnam
dijde de stratosfeer uit
en de oceanen transformeerden
in kokende heksenketels
terwijl de roodgeladen wolken
als nevel boven de oude
Hymlayak hing.
Kijkend hoe de executie verloopt
door een rond vensterglas,
zie ik u u i t e e n d r i j v e n d
in het heelal op zoek naar vrede,
maar verbannen van moederschap.
artemis: | Maandag, juli 14, 2003 15:40 |
prachtig gedaan ... weeral eens. |
|
tim balthazar: | Zondag, juli 13, 2003 18:50 |
zeker heel moeilijk maar de moeite waard al ken ik als jongeling nog nit al te veel van die mythen,.... groetjes |
|
lani: | Zondag, juli 13, 2003 12:42 |
zwaar maar knap! x-x-x |
|
Art: | Zondag, juli 13, 2003 12:04 |
Dag meiden, ik zal jullie een paar hints geven; Dit gedicht is het vervolg van het gedicht "Ontwikkelen is Opgroeien", die ik een paar weken geleden heb gestuurd. Als jullie de wetenschappelijk theorieën lezen van hoe oude constellaties (zonnestelsel) aan hun einde komen, zullen jullie de volgende termen tegenkomen; de rode reus, supernova, de zon voedt zich met hydroxide, etc. Een ander fenomeen in mijn gedicht is de verbastering van geografische namen, dit komt door |
|
Georgina: | Zondag, juli 13, 2003 03:49 |
Ik geloof dat ik me bij maya aansluit... Ik begrijp het allemaal niet meer. ( Dacht eerst dat het aan mij lag, tot ik de reacties las...) Inderdaad, morgen weer een poging! Slaap lekker! Kus, Georgina. |
|
MayadeBij: | Zondag, juli 13, 2003 01:30 |
Tsja, ik zal maar gewoon erg eerlijk zijn, na een wijntje of drie trek ik dit soort teksten niet meer.. Geef mij maar een harp, wat rappers en een koud glas ritme, dacht zij, in onwetendheid.. kus, (ik ga het morgenochtend nog eens lezen) | |
Auteur: Art | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2003 | ||
Thema's: |