1
Zijn moeder, een handvol onzekerheid,
voerde een ijzig regime
dus hop in de kast in het donker:
zo werd hij hard, de ogen
zo lang als het kon hield hij droog.
Uiteindelijk kende hij elke conditie
waarop hij de hel mocht verlaten.
2
Zo zag hij terug al die dagen van vroeger:
steeds vaker steeds voller met smoesjes
van neem me niet kwalijk, lief kind.
Zo leerde hij: twijfel slaat toe
als liefde overangst wordt.
3
Zo wordt hij ouder
zo wordt hij angst en excuses
en zo is ook zijn deur een moeder
van altijd gesloten
O god, zie het kind:
zijn liefde is water,
loopt weg door zijn vingers
hoe langer
al harder en harder
hoe meer hij
een vuist maakt.
lani: | Zondag, juli 13, 2003 12:03 |
djee theo... dit is keihard, maar een pracht van een gedicht. ook dit is een werkelijkheid voor sommigen, zonde! liefs x-x-x |
|
free: | Zaterdag, juli 12, 2003 09:34 |
droevig....als je zo op je moeder terugkijkt dan slipt die liefde zo door je vingers mooi verwoord! liefs free |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2003 | ||
Thema's: |