Die ene dag toen ik je weer zag, een wereld ging voor me open,
zo'n tijd geleden en opeens kwam je aangelopen.
Je zei me gedag en vroeg hoe het ging,
ik dacht nog, wat een standaard openingszin.
Wat later op die avond begon je me te plagen,
en toen iets wat ik niet verwachtte,
uit te dagen.
Ik maakte uit je praten en dansen wat op, of het de bedoeling was weet ik niet,
maar je zette me voor het blok.
Misschien verkeerd geïnterpreteerd van me hoor,
maar het waren mijn gevoelens waar ik de controle over verloor.
Is dit nou waar ik al zo lang op wacht,
er ging van alles door me heen, er was teveel waar ik aan dacht.
Die dag erna bleven allerlei gedachtes en gevoelens door mijn hoofd spoken,
ik was daarom 's avonds maar weer snel onder de dekens gekropen.
Maandag, dinsdag, de dagen gingen voorbij met jou in mijn gedachten,
wat moest ik doen, je vergeten of op je wachten?
Ik wilde je uit mijn hoofd zetten dat leek de juiste beslissing toch,
maar dat lukte niet ik was aan je verkocht.
En nu toch de stap gezet en contact gezocht.