Zo had ik je nog niet vermoed:
ontroerd door knipsels van
het kind dat ik ooit was. er kwam
zachtheid in je stem te liggen
en ach. Je zei: waarom heb jij
dat allemaal bewaard?
Toen je weg was en het glas
gloeiend aan mijn lippen lag
kwam er iets van wee en antwoord,
dat toeval niet bestond
o.i.d.
Sylvia Schrijen: | Zaterdag, november 08, 2003 02:36 |
r. 10 "alsof toeval niet bestond" Prachtige sfeer (nog iets aan het metrum doen). Beste dichter, ik hoop dat je dit op zijn minst... tot beter nog meemaakt. |
|
MayadeBij: | Maandag, juli 07, 2003 22:39 |
Kwam er iets van wee en antwoord... mooie zin Theo, kus, | |
wijnand....: | Maandag, juli 07, 2003 18:15 |
hij wou zijn jeugd nog een keer meemaken Mooi gedicht |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 07 juli 2003 | ||
Thema's: |