De pagina ’s vol loze woorden
vullen boeken op de plank
Langzame noten in akkoorden
worden een jengelende klank
Meisjes met sproeten op hun neuzen
en korte rokjes met een streep
Werden met de jaren reuzen
Niets dat je ervan begreep
Letters,manuscripten en papieren
bibliotheken en theaters
Je verzon wel duizenden manieren
Om niet te vallen in de kraters
Je zei:
‘Ik ben nog jong en heb de tijd,laat maar komen,ik zie het wel gebeuren!’
Nu ben je oud en grijs,
en zit je te verkleumen
met de pen nog in de hand
De afwas worden Alpen op het aanrecht
Vliegen heersen in de klamme ruimte
Ouderdom regeert maakt hem de knecht
Die geen tijd heeft te verzuimen
Wat kan er gebeuren als jij je
vereeuwigd op gebleekte bomen
Zal men je respecteren tot het einde
of laat je het zelf zover niet komen?
Je wordt gevonden in een stoel
met een grijns op je gezicht
Polsen doorgesneden, koel
op je schoot nog een kort gedicht:
"Er waren eens twee ballonnen,
een knapte er stuk en stortte neer
De tweede bleef maar stijgen
en men zag hem nooit meer
Wie had de tweestrijd nu gewonnen?"
small sea: | Maandag, juli 07, 2003 19:05 |
heel mooi geschreven, en die tekst van dat briefje goed om over na te denken sterkte liefs joyce |
|
wijnand.: | Zondag, juli 06, 2003 22:55 |
prachtig en ik zie dat er meer komen die je dichtkunst waarderen ze komen wel iets wat goed is krijgt wel aandacht | |
Joëlle Wiersema: | Zaterdag, juli 05, 2003 12:13 |
...... stil van..... Er zijn vele goede dichters bijgekomen, in de tijd dat ik van de site weg was, maar dit... Dit slaat werkelijk alles. Heel erg mooi! Groetjes, Joëlle |
|
PeterdB: | Zaterdag, juli 05, 2003 01:02 |
Opnieuw intrigerend | |
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2003 | ||
Thema's: |