Onheilsnimf 15 maart 2003
Jij minnenimf uit onheilsoorden,
Die drinken wou uit aronskelk
Al lijkt die wijn nog zo zoet,
En Ook al moet graan tijdig dorsen
Het is en blijft mijn bloed.
MIJN BLOED
De blik geleund
over de rand
Doet morsen,
Maakt vlekken,
ONUITWISBAAR.
Piëteit wordt verachting
Je woorden zijn vals Pandora
Je roept me wakker uit m’n dromen,
je hebt niet het recht je er te vertonen
scheer je weg gluiperige nimf
mij kun je niet verblinden
met jouw sluwe schreden
In plaats van schrikkend weg te benen
zit je wat verderop te wenken.
Je gebruikt mijn woorden
gevormd uit zijn mond
om stiekem te breken
en jouw stuk te nemen
jouw naam is niet waard ooit te bezingen
want wie de puurheid stenigt
en de liefde verleid
verslind zijn eigen ziel.