Mierenkoningin

Ooit sprak ik eens een mierenkoningin
Ze beschouwde haarzelf als god
En iedereen moest haar gehoorzamen
Ze dacht immers dat de mieren zonder haar verloren waren
Zij legde het spoor dat de mieren moesten volgen
Zij leidde hen naar voedsel
Zij bracht hen uit het gevaar
Dus welk spoor gingen de mieren dan volgen als ze er niet meer was?
Of wie ging hen dan naar voedsel leiden?
Of wie ging hen uit gevaar brengen?
Ergens had de mierenkoningin wel gelijk
De mieren konden niet zonder haar
Maar zij kon ook niet zonder de mieren
Dat wou ze maar niet begrijpen

Ze was er ook van overtuigd dat haar miertjes de goedheid zelve
waren
Dat ze NOOIT of te nooit iets verkeerd konden doen

Maar op een dag kwam er een man een beetje vergif strooien voor hun
holletje
De miertjes hadden er niks van in de gaten en gingen gewoon verder
met voedsel halen
Maar iedere keer als een mier terug in het holletje kwam,
kwam er een beetje vergif mee wat aan zijn pootjes hing De mierenkoning zelf was echter niet daar
En kon hen dus ook niet waarschuwen

Het vergif stapelde zich op in het holletje
Er vielen al een paar mieren dood
Na een uurtje of twee was er geen levende mier meer te vinden

Iets later toen de koningin terug kwam,
trof ze haar miertjes allemaal dood aan

Had ze nu even naar mij willen luisteren
Dan had ze eerder ingezien dat haar miertjes ook iets fout konden
doen
Maar ook het belangrijkste niet vergeten
De mieren zijn verloren zonder haar
MAAR
Zij is ook verloren zonder de mieren...