Mijn geheugen gaat erop achteruit.
Ik weet niet meer wat ik doe.
Ik weet niet meer wat ik moet doen…

Ik mis je zo vreselijk erg.
Elke dag denk ik aan je en heb ik huilbuien.
Net zoals nu; weet ik niet wat ik moet doen.

Je bent niet dood weet je,
Het is maar een verminkt lichaam dat je achterlaat.
Dood ben je pas als wij je zijn vergeten…

Dus "dood" is een groot woord;
En kunnen wij in deze situatie niet gebruiken.

Waar ik voor moet zorgen is dat ik dit verdriet een plaats geef.
Vergeten doe ik het nooit.
Een plaats geven…dát is de bedoeling.

Lukt me dat?
We zullen zien…