Achter een oud schuurtje leunde je
tegen een ijzeren hek
met wat bloemen en een dood bonbons
in de handen wachten op hem
Hij zou je komen halen
zei hij met zijn nieuwe fiets
uren verstreken, de avond kleurde al het
landschap donker
de rozen spraken met treurige blik
Hij komt niet hij komt niet
het water is wijn geworden
bij hem thuis
hij gaat zich eerst God drinken
Achter een oud schuurtje leunde
je tegen een ijzeren hek
kijkend naar de ouders met spelende
kinderen
Twijfelde,mompelde zal ik hen
aanspreken of ik met hun
mee mag wandelen
Even hun kinderen mag strelen
ach ze zullen ze zullen wel denken
daar heb je weer zo'n een
die mijn dochter of zoon
wil stelen
Ach laat ik de rozen die ik
voor hem draag maar in de
vijver gooien
Wie weet ziet hij ze dan ooit
wel eens drijven
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 24 juni 2003 | ||
Thema's: |