Op me werk kijk ik door het raam.
Doel bewust kijk ik naar die plek.
In de hoop dat ik je daar weer zie staan.
Je stond daar toen met verdriet achter het hek.
Dit soort plekken zijn voor mij herinderingen.
En er gaat echt geen dag voorbij.
Dat ik niet aan jou denk en aan de kinderen.
Helaas het is over en uit en dat komt door mij.
Een half jaar moeten leven met een gemis en verdriet.
Acties ondernemen om je even te kunnen zien.
Hoeveel heb ik er nu nog in het verschiet.
Als het helpt om je terug te krijgen,een heel hoop misschien.
()()fantasiegirl()(): | Vrijdag, juli 02, 2004 20:22 |
suc6 en ik hoop dat het allemaal goed komt..mooi gesgreven trouwens een diike knuf()()fantasiegirl()() | |
Auteur: spekkie | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 22 juni 2003 | ||
Thema's: |