De regen trof me hard deze keer.
Een auto-ongeval eiste een slachtoffer,
iemand van mijn schatten, alweer.
Mijn neef, mijn vriend, mijn held,
had je droomauto maar niet zo versneld.
Maar met 'Had maar' kom ik niet ver,
mijn hemel is weg, mijn mooiste ster.
Enorm keek ik naar je op,
je sppokte dagelijks rond in mijn kop.
Je geur, ik ruik je nog altijd,
maar je laat me achter, met zoveel spijt.
Je stal mijn hart, zoals dat van velen
Met serieuze gesprekken, tot kinderachtig spelen.
Weet je nog hoe je me 'kermisje' leerde?
en weet je nog hoe we de bedtijd negeerden?
'Weet je nog?' ik wil niets nog weten,
Ik wil de tijd niet moeten meten.
Ik wil geen herinneringen, maar realiteit.
Maar je zal niet terugkeren, tot mijn grote spijt.
Waar ben je nu? en waarom moest je gaan?
de wonden kunnen niet helen, ook niet langzaamaan.
al zal je voor mij nooit sterven,
meneertje dood moest weer alles bederven.
Je had nog zoveel kunnen doen,
zoveel talent, echt mijn kapoen.
Ik heb het nooit durven zeggen,
maar had ik het maar gedaan
Je betekent zoveel voor mij,
Ik haat het dat je moest gaan.
Ik hou van je, en dat zal ik blijven doen,
ook over 100 jaar, net evenveel als toen.
Ik zal je missen, maar ik moet door,
Al wil ik het duizend keer liever,
met je doen hoor.
Ze zeiden altijd ' twee druppels water'
en nu, zoveel tijd later.
Zou ik willen dat het nog zo was,
twee druppels water, samen een plas.
Al is die plas er nu ook bij,
Maar dan door die rotte tranen van mij.
Ze helpen niet veel, maar het zijn woorden voor jou.
Dingen die ik niet kon zeggen, hoezeer ik ook wou.
Ik zal je moeten missen,
en naar je moeten smachten.
En niets of niemand kan
die pijn ooit verzachten.
Denk daar waar je bent, nog eens af en toe aan mij,
Ik weet het wel, je bent nu vrij.
Er kan geen einde komen aan dit gedicht.
Ik wil nog zoveel laatste dingen zeggen, voor ik zwicht.
Maar ik zal (net als jij) moeten eindigen, met nog eens een traan,
Maar troost me niet, en laat me begaan.
Ooit zijn we terug samen, ooit is het terug fijn
En tot dan toe, zal ik hier voor jou 'zijn'
freaky_me: | Vrijdag, oktober 17, 2003 20:56 |
dit gedicht is echt prachtig.. ik wens je veel sterkte xxxannelies |
|
girll: | Vrijdag, juni 20, 2003 16:00 |
hoii Dit gedicht raakt me echt diep. Heb zelf ook iemand moeten verliezen, maar zoals jou neef op die manier dat is helemaal triest. Ik wil je heel veel succes wensen in de toekomst, want het wordt nog heel moeilijk. xxxx Patricia |
|
Sweet inside: | Vrijdag, juni 20, 2003 01:46 |
Een innerlijke pijn, die nooit helemaal verdwijnt. Maar wat denk je, is zijn wens, als ie voor je verschijnt? Mooi rakend gedichtje ... Graag gelezen ... XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
Auteur: dancie | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
Thema's: |