de zon schijnt scherp
de wind waait hard
een vlieger in mijn hand
even niemand om me heen
wind laat vlieger schreeuwen
dolend loop ik door het zand
krachtig geef ik tegen
kijk hoog in de lucht
blauw met witte wolken
mijn vlieger danst erop
de kracht wordt mij te groot
ik laat de vlieger los
veranker hem in het zand
zet mezelf neer langs de kust
voor altijd in mijn zicht
ik heb 't zo iets laten gaan
Galadriëlle: | Donderdag, juni 19, 2003 19:28 |
En ik, ik kijk trots toe, je bent zo goed.. Liefs, Suus |
|
Erna Muermans: | Donderdag, juni 19, 2003 12:15 |
Rep ik zie je letterlijk zitten in het zand naast die vlieger.... benen opgetrokken armen als steun er om heen en maar omhoog kijken.... maar 'k snap wel de spirit van je gedicht.... hier bij je vlieger een lieve groet vanuit België Erna |
|
Iejoor: | Donderdag, juni 19, 2003 12:13 |
Stilte...niets meer, niets minder... | |
Auteur: Jasper de Jong | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2003 | ||
Thema's: |