Mijn Minnares
“Men zegt dat ik een ander heb
sinds je bij me weg bent”.
Weer tegenover elkaar
tijdens een regenbui
naast de kerk van Onze Lieve Vrouwe
waar je om de waarheid vraagt.
Toen je door de deuropening bent gegaan
en volstrekt uit mijn leven verdween
verschijnt ze opeens, alsof ze al wist
hoe laat je weg zou gaan,
ze kwam ongevraagd naar binnen,
slaapt met mij van begins af aan
ze fluistert zacht in de nacht
dat ik je moet verdringen
ze kent geen beminnen
we raken elkaar nooit aan
ze lijkt erg onbereikbaar,
’s morgens drinken we samen
een stressvolle bittere koffie
ze dwingt me om niet van je te houden
terwijl we samen in bad liggen
ze gaat mee naar het werk
waar ik alleen lunch… met haar
ze doet me aan je denken… in de auto
’s avonds laat
breekt hysterie aan
als ik koffie zet en het
vervolgens door de gootsteen zie gaan
alleen whisky houdt haar gedeisd
ik schreef gedichten voor haar
die vond ze schitterend
alleen als jou naam er in voorkwam
ik ween met haar
en zij zegt vastberaden
dat het allemaal weer goed zal gaan.
Het is waar wat ze zeggen
Ik ben met haar
En zij…
zij zit in mij
Wij doen alles samen
En we huilen vooral
om jou…
vergeef mijn onbeleefdheid
ik geloof dat je haar kent
wil je weten wie zij is?
Zij is… de eenzaamheid.
by. N.A. Proaño