De titel zet het licht op groen.
De spatieregel die volgt drukt
een gaspedaal en scheurend
rukt de eerste regel mij
volledig weg uit het fatsoen.
Hier maakt de taal mij snel en licht,
een carrosserie van voortbestaan:
gelast, genageld en gedicht.
gunther vandenberghe: | Maandag, juni 16, 2003 21:22 |
sorry... heb totaal geen voeling bij dit "gedicht" |
|
MayadeBij: | Woensdag, juni 11, 2003 20:43 |
..purrpurrpurrRooooaaarrrrrrr! | |
lani: | Woensdag, juni 11, 2003 17:15 |
jep... dit is dichten! x-x-x |
|
Jeffry: | Woensdag, juni 11, 2003 10:35 |
Met genoegen gelezen...prachtig in elkaar gezet en duidelijk! ;-) | |
waterval: | Woensdag, juni 11, 2003 09:22 |
en VROEMMMMM!!!!! (zo dus?....) ;-))))))) |
|
Galadriëlle: | Woensdag, juni 11, 2003 08:32 |
Heel erg mooi, leest lekker vlot weg! |
|
*Julie*: | Woensdag, juni 11, 2003 08:27 |
Mooi gedicht! | |
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2003 | ||
Thema's: |