Dit gedicht is erg lang, en ik zou het begrijpen als het niet door de keuren komt.
Gebeurt dit wel, dan is dit voor degenen die het echt willen lezen, bedankt!
Dit gedicht is voor mijn ouders.
Mijn hele leven lang
Hebben jullie mij gekleineerd
Vernederd en geslagen
Nooit naar mij gekeken.
Ik kan me niet herinneren
Dat ik het thuis naar mijn zin had.
Vooral de laatste jaren waren voor mij een hel
Terwijl mijn lichaam toen ging helen
Van de lange tijd daarvoor.
Ma,
Al toen ik klein was werd je ziek
En de doktoren hebben je genezen
Maar jij speelde wel eigen dokter
En verklaarde jezelf ziek
Je ging op bed liggen
Met stokken lopen
Je speelde zielepoot
In je rolstoel zo onnodig.
Je stelde je aan toen ik je voor het laatst zag
Door je te laten vallen uit je rolstoel
Zelfs toen zag ik je staan
Maar dat is toch niet waar.
Ik word zo ziek van jou
Van jou gezeur en ziek gedrag
De enige ziekte die jij hebt
Is de psychose die je draagt.
Pa,
In je luie stoel
Zit je de hele dag.
Slapen, roken, tv kijken
Radio aan alsof je het hoort
Schelden als iemand een mening had
Die niet hetzelfde was als de jouwe
Je kon je handen niet thuis houden
Toen ik klein was
De littekens draag ik mee.
Je raakte overspannen van je werk
Maar jij en ik weten beide
Dat Ma je dit aanpraatte
Om je thuis te houden
Zodat zij kon gaan zeuren
Als de was niet gedaan was
Of wat dan ook.
Je bent zo'n stumpert
Een zieke oude man
Geestes ziek, al jaren
Nooit zag ik jullie
Als ik problemen had
Of me erg rot voelde
Want waar waren jullie
Toen ik gepest werd op school
Waar waren jullie
Toen ik gestresst werd van het pesten
In plaats van voor me op te komen
Sleurde jij, pa, me de auto in
Je deed me pijn
Ik durfde niet
Was bang voor school.
Ik sprinte naar huis zodra ik de kans kreeg
En thuis aangekomen
Kon ik klappen vangen.
Ja ma, je sloeg me in mijn gezicht
En wilde me laten opnemen
In een psychiatrisch ziekenhuis
"HIJ IS GESTOORD" riep je
Toen ik ver wegkroop
In de hoek van de kamer
Waar jij niet kon komen.
Ik was bang voor de klappen
Want ik kreeg ze zo veel.
Waar waren jullie
Toen ik op bed lag met pijn
Niet kon lopen van de pijn
Ik moest zelf de dokter bellen.
Waar waren jullie
Toen de uitslag kwam
Jullie zeiden niets positiefs
Maar maakten me bang
Met de verhalen over krukken
En rolstoelen in de toekomst.
Waar waren jullie
Toen ik gilde van de pijn
Toen ik boven was
En niet meer op kon staan.
Waar waren jullie
Toen ik flauw viel
Door medicijnen en pijn
Waar waren jullie?
En waar zijn jullie nu?
In je eigen zielige wereld.
Ik kan niet begrijpen
Hoe een mens zo kan zijn.
Ik zou bijna gaan lachen
Als ik zie hoe alles afliep
Ruim een half jaar geleden
Toen ik recht in jullie bek zei:
Ik ga weg hier, het is over
De tijden van pijn zijn nu geweest
Ik ga mijn leven nu beginnen
Het is uit met jullie feest.
Ik moest lachen om de aanstellerij
Van het vallen uit de rolstoel
Maar huilen toen ik besefte,
Voor eens en voor altijd
Mijn leven zonder ouders
Begon al op mijn eerste dag
En nooit zal ik ze krijgen
Want ze kennen geen liefde voor anderen
Alleen zichzelf hebben ze lief
Meer dan wat dan ook.
Ik hoop dat je je fijn voelt
Zonder goudhaantjes op je schouder
Je drie oprechte dochters
5 Kleinkinderen die door je heen prikken
Je jongste zoon, ja die is hard
Geen watje meer zoals vroeger.
Loop naar de maan is wat ik nu zeg
En pleur er maar vanaf
Want mijn leven met jullie
Dat is voorbij
Je ziet me nooit meer terug.
Langzaam maar zeker
Ontwapen ik jullie
Geen contact zal ik meer zoeken
Ook neem ik jullie
Alles uit handen
Om mij te kunnen benaderen.
Telefoon en adres
Zullen spoedig wijziggen
Dan ben ik er echt vanaf
Want de dingen die jullie
Mij hebben gedaan
Zal ik nooit kunnen vergeven
Ik ben gegroeid tot een man
Van zijn woord en hart
En mijn ziel staat jullie niet meer toe.
Ik heb voor jullie slechts nog een paar woorden
TOT ZIENS! BRAND IN DE HEL!!
10-06-2003
| corrinna: | Vrijdag, februari 20, 2004 11:33 |
| benjamin, ga genieten van je leven en maak er iets moois van Je verdient het. Dikke kus |
|
| diaantje: | Zaterdag, juli 19, 2003 14:34 |
| om het koud van te krijgen.in de hel krijgen ze hun verdiende loon.zet hem op en bouw je eigen leven op.heel veel sterkte en geluk gewenst.vind je erg dapper! | |
| TheCowboy: | Maandag, juni 16, 2003 11:27 |
| Ben, 't is moeilijk je eigen gevecht te gaan vechten, voor je eigen geluk en voor je eigen leven... nu heb je een warm hart aan je zeide en geniet daarvan met alle kracht die je heb, en je zult blijven groeien. Vergooi je kracht niet aan gevechten die je niet zal winnen. al is het nu waarschijnlijk heel moeilijk die gevechten te negeren... groei in je eigen kracht, en je zal zien dat die onmogenlijke gevechten steeds minder vsn belang worden... Liefs... en S |
|
| CJ: | Woensdag, juni 11, 2003 20:55 |
| Op de achtergrond, in het niets waarin ik mezelf heb doen verdwijen huil ik met je mee. Benji, je bent een kanjer! |
|
| Orphan Angel: | Woensdag, juni 11, 2003 10:56 |
.... ik leef intens met je mee... 't ga je goed Ben! |
|
| schaapje: | Woensdag, juni 11, 2003 07:51 |
| hey lieverd... Heel goed dat je dit geschreven heb. ze zijn jou niet waard lieverd. Jij komt er wel lieverd. Samen met zijn twee gaan we een mooi leven opbouwen.. lieffie ik hou van je.. dikke knufff en kusss ikke |
|
| Robski: | Woensdag, juni 11, 2003 00:34 |
| Stevige kost, zo net na 't maken van 't lunchpakket en net voor 't slapen gaan.. Maar Ben, ik heb 't doorgelezen en ik heb je ook meegemaakt over de jaren.. en ik ben blij dat je voor jezelf hebt leren kiezen. Ik wens je het allerbeste.. en als het aan mij ligt, mag de duivel de thermostaat nog wel wat hoger draaien ;) Groetjessss sterkte! Rob |
|
| christina: | Dinsdag, juni 10, 2003 23:54 |
| en nu mijn tweede reactie nu is het lijd om verder te lopen lieverd samen met je lin jullie gaan een prachtige toekomst tegenmoed en daar zal ik getuige van zijn ;) nog een kuffie van deze mam |
|
| christina: | Dinsdag, juni 10, 2003 23:46 |
...... we hebben er zovaak over gepraat maar toch doet het nog steeds pijn om te lezen en te horen ik hoef verder niets te zeggen je weet het he lieve jongen dikke knuffel je mamsje |
|
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||