Ik ril en huiver, wat is de nacht koud
Ik voel me zo eenzaam nu jij niet meer van me houdt.
Ik voel me warm en koud tegelijk,
nu jij zo ver weg bent buiten mijn bereik.
Tranen glijden langs mijn wangen, 't regent
Ik laat je los, terwijl jij zoveel voor mij betekend.
Mijn gedachten verglijden in de wind.
Zweven weg, zonder dat het een plaatje vind.
Jij, uit mijn gedachten, door de lucht.
Ik, voor mijn gedachten op de vlucht.
Wat zullen jij en ik hiermee bereiken?
Zullen we altijd achterom blijven kijken?
Of zal deze regen ons verfrissen,
zodat we elkaar over een poosje niet meer zullen missen?