Toe schrei niet jongen
rek je rug kijk de wereld aan
die van je maakt een man
Vechten is je doel
vechten tot de dood
vechten net zo lang
tot het land bevrijdt is van het kwaad
Toe schrei niet mijn jongen
horen doe ik je niet
mijn oren zijn al tijden gesloten
voor wat je zeggen wou
Waarom sprak je niet
toen ik je zo nodig had
heel ietsjes hoefde je maar te zeggen
Maar het verdriet om haar dood
verborg ik maar achter
het beslagen raam
Toe schrei niet mijn jongen
wees niet zo bang hij ja
hij komt je zo halen
Ben je bang het angstzweet
parelt al op je huid
de wind huilt al dagenlang
aan haar graf
Waar zijn de bloemen gebleven
die nog wat troost brachten
lagen ze ook onder het zand
Erna Muermans: | Woensdag, juni 04, 2003 10:31 |
prachtig omschreven ik ken de achtergrond niet maar dit zou kunnen gaan over je eigen innerlijke verdriet... de kleine wijnand... Erna |
|
waterval: | Woensdag, juni 04, 2003 09:52 |
droevig mooi....... | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 04 juni 2003 | ||
Thema's: |