huilen over mijn kinderjaren
Ik zou zo graag eens willen huilen
Al was het dagenlang
Huilen over mijn kinderjaren, waarin ik vaak moest schuilen
Schuilen bij mezelf, ook al was ik bang
Niet besefte wat die ander deed
Niet weten waarom iemand zoiets deed
Het bleef zelfs niet bij die ene
Maar ze wisten het niet van elkaar
Maar 1 van diegene,
werd opgepakt, gelukkig maar
Maar ik ben beschadigd
En wie weet hoeveel nog meer
Ik zie alles niet meer zo licht
Aangetast in m'n eer
Als je ouder wordt, weet je pas wat het met je doet
Want ik werd ziek, en kreeg zoveel tijd om na te denken
En besefte, zwijgen toen was niet goed
Reacties op dit gedicht
| Marieke: | Dinsdag, juni 03, 2003 22:59 |
| Je hebt gelijk meiske, zwijgen is niet goed. Gooi 't er maar uit, schrijf het maar van je af, lucht je hart! Er zijn heel veel mensen die voor je willen klaar staan. Zorg dat je toch vertrouwen in hen blijft houden. Wat die twee gedaan hebben is niet goed te praten en helaas ook niet terug te draaien, maar vecht om iets van de toekomst te maken. Je bent 't waard! Knuffel Marieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: paans | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||