De Stamboom
Lied: Venice, The family tree (vrij vertaald Benedict)
De Stamboom
De wind raast door de takken maar we houden elkaar vast
Zo komen we de storm door en dragen we de last
Daarom zijn we bij elkaar om samen sterk te staan
We moeten iemand los laten, niets vergeten maar laten gaan
Nu zeggen we vaarwel, er gaat iemand van ons heen
En al zijn we dan ook eenzaam weet we zijn niet alleen
Ondanks dat de bladeren vallen en tranen stromen over je gezicht
Troost je de boom blijft groeien, groeien naar het licht
Uit de vader en de moeder groeien kinderen uit het hout
Uit het water zijn we geboren en uit het stof zijn we gebouwd
Uit de aarde zijn we gekomen naar de aarde keren we weer
We houden kaarsen brandend maar we missen ze keer op keer
Nu zeggen we vaarwel iemand uit onze kring gaat heen
En al zijn we misschien wel eenzaam we zijn zeker niet alleen
Je ziet de bladeren vallen en tranen stromen over je gezicht
Maar je voelt dat de boom blijft groeien, groeien naar het licht
Sterker dan de wind waaien kan
Groeit de boom op de oude stam
De Stamboom
De wind raast door de takken maar we houden elkaar vast
Zo komen we de storm door en dragen we de last
Daarom zijn we bij elkaar om samen sterk te staan
We moeten iemand los laten, niets vergeten maar laten gaan
Nu zeggen we vaarwel, er gaat iemand van ons heen
En al zijn we dan ook eenzaam weet we zijn niet alleen
Ondanks dat de bladeren vallen en tranen stromen over je gezicht
Troost je de boom blijft groeien, groeien naar het licht
Uit de vader en de moeder groeien kinderen uit het hout
Uit het water zijn we geboren en uit het stof zijn we gebouwd
Uit de aarde zijn we gekomen naar de aarde keren we weer
We houden kaarsen brandend maar we missen ze keer op keer
Nu zeggen we vaarwel iemand uit onze kring gaat heen
En al zijn we misschien wel eenzaam we zijn zeker niet alleen
Je ziet de bladeren vallen en tranen stromen over je gezicht
Maar je voelt dat de boom blijft groeien, groeien naar het licht
Sterker dan de wind waaien kan
Groeit de boom op de oude stam
Reacties op dit gedicht
| lani: | Woensdag, mei 28, 2003 06:18 |
| droef maar hoopvol... blijft hangen in zachte weemoed dit gedicht! x-x-x |
|
| Hans Winter: | Woensdag, mei 28, 2003 01:01 |
| geboomstamd spannen wij ons tot een hoger hemelboog, tot de hemel tot ons boog. groetje, hans |
|
| waterval: | Woensdag, mei 28, 2003 00:41 |
| bijzonder!!!! | |
| Roxette: | Woensdag, mei 28, 2003 00:33 |
| Kracht door samenzijn Sterk door vertrouwen Mooi geschreven Groet Rox |
|
| lucia : | Woensdag, mei 28, 2003 00:32 |
| Tjee wat een verdriet hoe ik je troosten moet weet ik niet maar door te schrijven ben je al een heel eind op de goede weg. Het helpt echt om je gedachten op papier te zetten. Sterkte in ieder geval. Doei lucia |
|
| Sheena: | Woensdag, mei 28, 2003 00:17 |
| zow bombastisch relaas, maar dont get me wrong, heerlijk leesvoer btw ;-) Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benedict | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||