Overlaatst lag ik in het bos
tegen een den
lekker op het zachte mos
na te denken over wie ik eigenlijk ben
Met een sprietje gras in de mond
met men ogen gericht naar de lucht
denkend over wat een ander van me vond
en slaakte een diepe zucht
Kreeg tranen in de ogen
begon te huilen
voelde me alleen en bedrogen
kon nergens schuilen
Het bracht niets op en ik stond recht
ging verder wandelen
voelde me nog even slecht
maar wist dat ik anders moest gaan handelen
Probeerde na te denken over hoe
en wist dat ik zelf niet moest veranderen
maar wat als ik het niet doe?
gaat het dan wel gebeuren met een aantal anderen?
Het bos gaf me de innerlijke rust weer
voelde me beter toen ik thuis kwam
en volgende keer
ga ik weer liggen tegen diezelfde stam
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: Iejoor | ||
Gepubliceerd op: 25 mei 2003 | ||
Thema's: |