Laat me gaan
geef me de tijd
alleen kan ik het niet aan
tot mijn grote spijt
Zo praat ik tegen sommige personen
die me dan op hun beurt opbeuren
me de juiste weg tonen
en me doen stoppen met treuren
Waarom moet ik leven
waarom moet dit mij overkomen
niets waar ik om kan geven
waarom niet geloven in mijn dromen
Met die gedachte in mijn hoofd
kom ik dan heel goede vrienden tegen
iemand dierbaar dat steeds in mij gelooft
maakt me dan verlegen
Daarom zeg ik nogmaals dank je wel
voor zij waar ik steeds op kan leunen
ik vergeet jullie hulp niet stel
en weet dat ook jullie op mij kunnen steunen
Door jullie wil ik blijven leven
en nu ook door mijn paard
ik heb eindelijk iets waar ik al een jaar en 9 maand om kan geven
want buiten mijn vrienden is Misty ook de moeite waard
knufbeertje01: | Zaterdag, mei 24, 2003 21:18 |
je vrienden en je dieren, wat je ook doet wie je ook bent zij veroordelen je nooit ze staan altijd voor jouw klaar! Mooi gedicht | |
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 23 mei 2003 | ||
Thema's: |