Vluchtig.
Goeiemorgen lief,
de droom is over.
Ach, geen grief,
onze poging was maar pover.
Vind je niet?
Nu ik de lakens dichtvouw
en kleding bij mekaar sprokkel;
"Wat is trouw?
Is het als gitaargetokkel?"
Klanken die overrompelen,
aanzwellen, blijven hangen...
Tot publiek begint te mompelen,
niet langer in roes gevangen.
Mijn ogen open, wagenwijd,
de droom voorbij...
Ik lach naar jou, zonder spijt
en jij, jij wuift naar mij.
Reacties op dit gedicht
| lani: | Donderdag, mei 22, 2003 19:43 |
| 'k had je niet zien staan ;). je weet hoe ik erover denk, 't ben jij helemaal! x-x-x |
|
| Stompie: | Donderdag, mei 22, 2003 17:11 |
| Een sterk gedicht, zo als eersteling, hier! Nog bedankt voor je commentaar, E-A. | |
| Jacobs Ivan: | Donderdag, mei 22, 2003 11:13 |
| een gedicht vol realiteit graag gelezen !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elissa-Amanda | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||