Betwiste verschijnselen
zij vreest de zinsbegoocheling
zilte voetstappen in het zand
afgedaan als dwaas merkwaardig
waargenomen onherkenbaar
maar standvastiger als tevoren
nu wijzers bot ongeloof duiden
ontaardingsverschijnselen
zijn deelgenomen magie
zonder durf het gebied betreden
wat eeuwen door voile omsloten was
zij brengt werkelijkheid terug
vreemdsoortige wijzigingen
van intenser denkleven
victor ruhlmann: | Zondag, mei 25, 2003 23:08 |
Zij is bijzonder in wat ze niet meer verbergt. |
|
gunther vandenberghe: | Zondag, mei 25, 2003 14:48 |
Intrigerend kan het niet volkomen plaatsen maar vind er een zekere transformatie in terug ! die jou verheldering heeft gebracht. Inspirerende woordkeuze, gevoel en atmosfeer See you |
|
michris: | Woensdag, mei 21, 2003 22:25 |
soms neem je anders waar dan je denkt zet je een stap, terwijl je ervaart stil te staan zolang we onszelf maar niet bedriegen waarnemen en aanvaarden zoals we zijn kunnen we leven in het ons onomsloten zelf p.s.voor maantje, ik begrijp er soms ook geen mallemoer van, en doe dan maar net alsof...;-) michris |
|
MayadeBij: | Woensdag, mei 21, 2003 20:48 |
Ik snap het wel (Godzijdank, spaart weer wat onnodige twijfel uit) Mooi! | |
voske: | Woensdag, mei 21, 2003 18:30 |
Zoals jij het schrijft en Pram reageert,daarmee is alles mooi gezegd. groetjes,voske |
|
maneschijn: | Woensdag, mei 21, 2003 15:52 |
hallelujah... ik snap er geen reet van, maar ik vind het wel prachtig geschreven... *gaat nog vaak lezen in de hoop de betekenis te snappen* megaknufx |
|
eclips: | Woensdag, mei 21, 2003 12:24 |
prachtig sheena,.. | |
pramodah: | Woensdag, mei 21, 2003 09:52 |
De pijn die je voeld is het breken van de schelp die je *begrijpen* omsluit........ eens verdwijnen ook de voetstappen in het zand bij vloed, en raapt een kind de lege schelpen....... liefs pramodah muni |
|
Verdiwan Sonnes: | Woensdag, mei 21, 2003 09:15 |
Voetstappen van herkenning, prachtig verwoord! | |
charly: | Woensdag, mei 21, 2003 01:06 |
Komen en gaan, en natuurlijk hoeft mijn water niet het jouwe te zijn, maar ik zweer het, uit mijn kraan komt krankzinnigheid. Serieus dan maar, prachtig gedicht en diep indeed. |
|
wijnand.: | Woensdag, mei 21, 2003 00:51 |
een hele diepe Knap geschreven |
|
Sjacco: | Woensdag, mei 21, 2003 00:42 |
Wijzers die bot ongeloof duiden en dan vreemdsoortige wijzigingen en.. blijkbaar wijs geworden... uhh... ik zal nu niet proberen in de zilte voetsporen te treden, want ik ben bang dat ik vervuil met voetstappen ernaast ;-) Maar ik proef wel de onbegrensde en dus niet te omvatten werkelijkheid... En die is zeer standvastig! Intrigerend mooi... ;-) Sjacco |
|
diddo: | Woensdag, mei 21, 2003 00:33 |
na 35 keer overlezen straalt er kracht van dit gedicht af. ik kan het mishebben natuurlijk. maar ik zie het zo van zij, die weer met beide benen op de grond terrecht komt/zal komen. liefs je nichie |
|
diddo: | Woensdag, mei 21, 2003 00:29 |
ik wou gewoon de eerste zijn onder jouw gedicht die reageerde;) | |
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 mei 2003 | ||
Thema's: |