ZELFONTDEKKING
de hemel begint te huilen
en slaakt een diepe zucht
ontelbare tranan
vallen uit de lucht
ik luister hoe de regen
trommelt op mijn raam
in een onritmisch ritme
fluistert zij jouw naam
gedachtes dwalen rond
zonder bestemming in mijn hoofd
ik lig hier op mijn bed
wakker, maar half verdoofd
te staren naar het plafond
waar een film speelt voor mijn ogen
waarin ik jou en mij
veel te vaak heb voorgelogen
en de regen tikt maar door, net als de wijzers van de klok
in de tijd is niets veranderd, het leven blijft één grote gok
elke druppel schittert
door het licht van sterren en de maan
ze spatten kapot op mij
nu dat ik buiten ben gaan staan
ik zoek naar wijze raad in het duister
schreeuw mijn vragen naar de nacht
maar ik krijg alleen als antwoord
wat ik zelf al had bedacht
ik laat mezelf verpletteren
de hemel schiet met grof geschut
het oude wordt weggespoeld
en verdwijnt mee in de put
ik druip weer af naar binnen
doorweekt, maar wel tevreden
genezen van een ziekte
waar ik te lang aan had geleden
en de regen tikt maar door, net als de wijzers van de klok
in de tijd is iets veranderd, het leven is één grote gok
ik ben schoon nu, en vernieuwd
mijn innerlijke kracht is nu gevoed
de warmte vermengt zich
door mijn lichaam met mijn bloed
elk probleem zit in jezelf
dus is de oplossing daar ook te vinden
maar vaak wilde ik die niet zien
te bang om me ergens aan te binden
dus leefde ik door zonder
maar dat is nu voorbij
de eerste stap heb ik genomen
de verandering is nabij
ik ben iemand geworden
die voor mij een vreemde was
ik ben mezelf geworden
en die ken ik nog maar pas
en de regen tikt maar door, net als de wijzers van de klok
de tijd is nu veranderd, het leven was één grote gok