Je zegt: Wanneer ik boos ben
kan ik water worden, sleep ik
woede mee, spoel alle nijd
mijn bedding door en waterval mijn
schuim over een rand zodanig
vloekend dat god zelf
schrikt.
Je zegt: En dan is het weer over,
daal ik verzachtend neer in
een kom tussen bergketens,
verbreed de glinstering tot glans
en spiegel.
Ik zeg: zo ken ik je,
zo houd ik van je,
water als water.
gunther vandenberghe: | Maandag, juni 16, 2003 21:30 |
ja, ja diep filosofisch vind ik dit nu niet ! van iemand houden in al zijn kleuren. maar... wel knap verwoord |
|
Sheena: | Dinsdag, mei 20, 2003 21:48 |
herkenbaar ;-) Sheen |
|
MayadeBij: | Dinsdag, mei 20, 2003 13:58 |
Mooi! | |
eclips: | Dinsdag, mei 20, 2003 08:44 |
;-) | |
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 mei 2003 | ||
Thema's: |