Je had haar moeten zien
Even helemaal weg van alles
Een uurtje zonder zorgen
Geen angsten voor de dag van morgen
Ze ging zo op in de sport
Zat lekker in haar vel
Ze maakte zich niet dik
Je zag eindelijk haar ware ik
Zo vreemd, hoe een mens kan omslaan
Alsof er twee personen waren
Zo vreemd, hoe ik haar ineens herkende
Hoe ze met haar lach mij zo verwende
Ik voelde me gelukkig
Door haar zo te zien
Ik dacht de hele tijd aan haar
Ik zag alleen haar blijdschap maar
Ze was weer zoals ik haar ooit leerde kennen
Lief, vrolijk, fanatiek, gezellig, blij
Maar als je haar buiten de wedstrijd ziet
Voel je haar verwarring, pijn en verdriet
Dan is ze zichzelf niet meer
Weet niet wat de realiteit is
Ze denkt dat ieder haar zal haten
Ze durft niet eens te praten
Ze is bang voor de mensen
Bang voor haar vrienden
Ze ziet geen verschil tussen goed en kwaad
Ze is gewoon ten einde raad
Ik sluit mijn armen om haar heen
Ik troost haar en help haar overeind
Ze heeft het nodig, elke keer
En toch rent ze weg als ik dat probeer
Ze rent weg, bang voor verandering
Ze rent hard, weg van liefde en geluk
Alleen omdat ze bang is voor nog meer pijn
Bang dat ze weer alleen zou zijn
Ze gelooft de waarheid niet meer
Ze ziet haar eigen daden niet
Ze luistert niet naar wat ze hoort
Was het hele leven maar een sport